Ο Διευθυντής και ο σύλλογος διδασκόντων του σχολείου μας, εύχονται σε όλες και όλους ένα όμορφο και δημιουργικό καλοκαίρι... Ραντεβού τον Σεπτέμβρη!
Αποχαιρετιστήριος λόγος προς την Έκτη Τάξη
Όλη μας η ζωή είναι στιγμές. Στιγμές χαράς, στιγμές λύπης, στιγμές συγκίνησης… Πέρασαν κιόλας έξι ολόκληρα χρόνια από την ημέρα που σας καλωσορίσαμε στο «Μεγάλο σχολείο». Απόψε είναι μια συγκινητική στιγμή, καθώς σας αποχωριζόμαστε. Ένας μικρός, αλλά ίσως ο πιο όμορφος, κύκλος της ζωής σας κλείνει και ένας άλλος, με νέο ενδιαφέρον ανοίγει.
Μαζί περάσαμε αξέχαστες στιγμές. Μάθαμε χρήσιμα και δημιουργικά πράγματα. Συζητήσαμε, διαφωνήσαμε, εντρυφήσαμε σε θέματα που ξεπερνούσαν το σχολικό σας περιβάλλον, ακόμη και την ηλικία σας. Βοηθήσαμε ο ένας τον άλλον και μάθαμε το πραγματικό νόημα της συνεργασίας και τα πλεονεκτήματα που αυτό προσφέρει. Ζωντανή απόδειξη, το θέαμα που μας προσφέρατε απόψε. Κατά τη διάρκεια αυτών των δύο ετών διδαχτήκατε πολλά και διάφορα θέματα, το καθένα εξόχως σημαντικό με τη δική του διδακτική και παιδαγωγική αξία.
Μάθατε πώς λειτουργεί η φύση μέσα από τη Φυσική, προσπαθήσατε και λύσατε δύσκολα προβλήματα μέσα από τα Μαθηματικά, γράψατε τα πρώτα σας άρθρα μέσα από τη διδασκαλία της Γλώσσας. Θυμηθήκατε τα ήθη και έθιμά μας μέσα από τα Θρησκευτικά και την Κοινωνική αγωγή, ταξιδέψατε στον κόσμο με τη βοήθεια της Γεωγραφίας και εντοπίσατε τα λάθη του παρελθόντος με στήριγμα την Ιστορία, ώστε να έχετε όλα εκείνα τα απαραίτητα εφόδια που θα αποτελέσουν τα όπλα στη φαρέτρα σας για να αλλάξετε και να διορθώστε τα κακώς κείμενα σε αυτήν τη χώρα με σκοπό να χτίσετε ένα πιο ελπιδοφόρο μέλλον για όλους και όλες μας.
Κοινωνικοποιηθήκατε και προσπαθήσατε να καταλάβετε πώς λειτουργεί ο κόσμος σήμερα. Αντιμετωπίσατε δύσκολες στιγμές, που σας έκαναν πιο δυνατούς και δυνατές, και σας έμαθαν να λειτουργείτε υπό πίεση και να διαχειρίζεστε τις ποικίλες ικανότητές σας για να βρίσκετε λύσεις σε προβλήματα κάθε είδους.
Θα ήθελα να σταχυολογήσω κάποια από τα σημαντικότερα σημεία των συζητήσεών μας στην τάξη, που ήταν ουκ ολίγες, και να σας τα παραθέσω σαν μελλοντικό οδηγό σας. Μην ξεχνάτε λοιπόν, να εξερευνείτε τα ταλέντα σας και να χτίζετε πάνω σε αυτά. Να θυμάστε πως ο καθένας και η καθεμία είναι διαφορετικός και διαφορετική με τον δικό του τρόπο και αυτό είναι που δίνει ομορφιά στη ζωή. Μην αφήσετε ποτέ κανένα και καμία να σας πτοήσει και να σας αποθαρρύνει από τους στόχους σας. Μη σκύψετε ποτέ το κεφάλι και μην εγκαταλείψετε την προσπάθεια, ακόμη και αν οι αποτυχίες σας χτυπούν η μία πίσω από την άλλη. Να θυμάστε τις συζητήσεις μας. Όποιος και όποια προσπαθεί, στο τέλος ανταμείβεται. Διδαχτείτε από τα λάθη των άλλων, μιμηθείτε τους άριστους και αυτούς που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας προς το καλύτερο. Να διαβάζετε πάντα και πολύ βιβλία, να συλλέγετε και να επεξεργάζεστε όλα τα δεδομένα πάντα με κριτική διάθεση και χωρίς να παρουσιάζετε συμπτώματα άκριτης συμπεριφοράς. Να ξεχωρίζετε από τον όχλο και τη μάζα ακόμη και αν ο ήχος τους είναι τόσο γλυκός όσο των Σειρήνων που σαγήνεψαν τον Οδυσσέα. Όπως τονίσαμε, πολλοί βλέπουν λίγοι καταλαβαίνουν. Κρατήστε το μέτρο στη ζωή σας και μην ρέπετε προς την υπερβολή, όσο και αν αυτό είναι ίδιον της φυλής μας. Να βοηθάτε πάντοτε τους αδύναμους και να τους δίνετε τη δυνατότητα να αναδείξουν τις ικανότητές τους. Πώς το λέγαμε; Καλύτερα να μάθεις σε ένα φίλο να ψαρεύει, παρά να του χαρίσεις ένα ψάρι…
Τελευταίο, αλλά ίσως και σημαντικότερο να σέβεστε, να ακούτε και να τιμάτε τους ανθρώπους που σας έφεραν στον κόσμο, ακόμη και αν έρθουν στιγμές που θα αναγκαστείτε να διαφωνήσετε μαζί τους. Η οικογένεια είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της κοινωνίας και πρέπει να την διαφυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού μέσα στη λαίλαπα των δυσκολιών που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.
Γνωρίζω πως είναι δύσκολο να θυμάστε όλα όσα μάθατε και ακούσατε αυτά τα υπέροχα χρόνια. Θα μου επιτρέψετε να τα παρομοιάσω με το νερό της θάλασσας. Όταν εξατμιστούν οι περισσότερες αναμνήσεις σας, το αλάτι που θα ανακαλύψετε από κάτω θα σας δείξει το δρόμο της επαναστατικής δημιουργικότητας και όχι της καταστροφής.
Αγαπητά μου παιδιά και αγαπητοί μου γονείς, δε θα ήθελα να σας κουράσω πολύ. Θα μου επιτρέψετε να κλείσω την ομιλία μου με ένα απόσπασμα από τον επιτάφιο του Περικλή που παραθέτει ο πάντα διαχρονικός Θουκυδίδης. Συμπολίτες μου, μη θεωρείτε ντροπή τη φτώχεια. Ντροπή είναι να μην την αποφεύγει κανείς δουλεύοντας.
Καλή πρόοδο και καλή σταδιοδρομία. Θα είμαστε πάντα δίπλα σας.
Ο Δάσκαλός σας
Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης
